Cumhuriyet kurulduğu tarihten bugüne kadar olan süreçte, çoğunlukla demokrasinin yerleşmesi için değil, rejimi korumak için adımlar atıldı. Dönem ve şartlar bunu belirledi. Rejimi korumak için uygulamalarda çoğunlukla yanlışlar yapıldı. Kurtuluş Savaşı’na, çok taze olan Ekim Devrimi’ni yaşayanlar yardımcı olsa dahi, Atatürk zamanında da sosyalistlere ve komünistlere mesafeli duruldu.
Atatürk’ün ölümünden hemen sonrasında ABD, iç ve dış politikamızda söz sahibi oldu. Bu, aslında Atatürk hayattayken de bazı kişi ve kurumların ABD ile bağlantıda olduklarını göstermekte. Atatürk ölünce ne yapılacağı planlanmış ve kişiler doğru yerlere yerleştirilmiş. Hani şu Ergenekon silah kazıları yapılırken, bir kazı sırasında bulunan bir silah hakkında Amerikalılar tarafından sadece bir gün önce TSK personeline brifing verilip o bulunacak silahın tanıtılması gibi.
1940’lar ve 1950’ler, solun yerildiği, tüm günahın onlara yüklendiği dönemlerdir. Sol demek komünizm demekti; dinsizlikti, yolsuzluktu, yoksulluktu, yokluktu… 1960–70’lerde sol biraz yükselse de, 80 Amerika menşeili darbe ile sola büyük darbe vuruldu. Emperyalizm her zaman sağdan, milliyetçi ve dindar kişilerden seçer ülke başına getirilmesini istediği kişiyi. Erbakan Hoca istisnadır bu konuda. Solcu ve gerçek milli görüşe sahip kişileri sevmez emperyalistler. Onlardan bazılarını satın alır, kullanır.
Din orijinli sağ iktidar çok fazla hata yapmasına karşın, CHP’nin tek başına iktidar olamamasının iki nedeni vardır. Birincisi, ABD’nin 1940’lardan beri sol için halkta oluşturduğu imaj ve bakıştır. Diğeri ise solun yaptığı harakiriler… Çoğu zaman düşmana ihtiyacı yoktur; sol, kendi içinde doğru örgütlenme yapılmadığından, kendisini doğru anlatamadığından ve içinde doğru kişileri barındırmadığından bir türlü yükselemez. Aslında ülkenin içinde bulunduğu durumdan çok sorumlu değillerdir, ancak tüm yokluklar ve yoksulluklar hep sola bağlanır. Milliyetçi, muhafazakâr ve dinine (sözde) bağlı iktidarlar, solu hep ötekileştirmiş ve vatan hainliğiyle özdeşleştirmiştir.
Sol, Türkiye’de son 10 senede yaşananlar nedeni ile açık ara iktidar olmalıydı. Ortanın sağı bir partinin olmayışı ama en önemlisi, solun iktidar için değil, muhalefette kalmak — yani mevzi kaybetmemeyi ana uğraş olarak almış olması, parti içi demokrasilerin varmış gibi gözükmesi ancak reel de olmaması, parti milletvekili ve belediye başkan adaylarının çok doğru kişiler olmamaları, gerçek bir iktidar alternatifi olmalarını engellemektedir.
Bizlere hiç kimse Beşiktaş Belediye Başkanını savunamaz. Ya da Lütfü Savaş’ın neden tekrar Hatay’da aday yapıldığını veya Cemil Tugay’ın hangi başarıları nedeniyle İzmir Büyükşehir’e Başkan yapıldığını anlatamaz.
Daha dün Karşıyaka Belediye Başkanı, 2021’den beri maaşlarının düzenli ödenmediğini, çok borçları olduğunu söyledi. 2021’de kim başkandı Karşıyaka’da?
Kongrelerde hiç para dağıtılmadığına artık kimse inanmıyor.
Çok kritik bir zaman diliminden geçmektedir ülkemiz. İstediğimiz demokratik düzen gelmezse, öncelikle bu iktidar suçlu olmayacaktır. Sağ iktidarlar her zaman açık oynamışlardır. Elbette halkı manipüle edecek konuşmalar yapılmaktadır ancak esas suçlu, kaç defa eline iktidar fırsatı geçtiği halde kullanmayan, kullanamayan başta CHP olmak üzere tüm sol partiler ve solcular olacaktır.
Solculuk vatansevgisidir, yurtseverliktir. Solculuk, vatan için kendi isteklerinden vazgeçebilmedir. Solculuk plandır, kalkınmadır. Sol iktidarda olursa devlet tarafsız olur, demokrasi olur, adalet olur ama CHP’nin bu kadrolarıyla olmaz. Olur gibi gözükür, seçim günü akşam herkes yine ağlar.
Haldun Ertan
28.10.2025
