“Utanç Tablosu”ndan “Bize Yardım Edin”e
Karşıyaka Belediyesi’nin Eylül ayı meclisi tam bir kara mizah sahnesiydi. Bir tarafta maaş alamayan işçilerin dramı, diğer tarafta “sponsorlarla şenlik yaptık, aslında çok başarılıyız” diye savunma yapan belediye yönetimi… İzleyenler kah gülüyor, kah ağlıyordu.
AK Partili Hasan Ünal kürsüye çıkıp belediyeyi yerden yere vurdu:
“Bu belediyede işçi maaş alamıyor, memur SDT göremiyor. Çocuk deftersiz, ev aşsız… İşte size utanç tablosu!”
Doğru mu? Doğru. Karşıyakalıların her gün yaşadığı çıplak gerçek.
Sonra Başkan Yıldız Ünsal söz aldı. İtiraf eder gibi ama aynı zamanda mağduriyet edebiyatıyla:
“Biz aslında maaşları parça parça ödüyoruz. Sponsorlarla etkinlik yapıyoruz. Türkiye’nin en başarılı başkanları arasında ben de varım. Lütfen bize yardım edin.”
Belediye başkanının muhalefetten “yardım eli” istemesi mi dersiniz, yoksa sponsorla yapılan “şaşasız etkinlik” savunması mı… Hangisi trajik, hangisi komik karar veremedik.
Ardından AK Partili Adem Öztürk sahneye çıktı:
“Bu ateşten gömlek size ağır gelir demiştik. İşçiye baskıyla, tutanak tehdidiyle çözüm bulamazsınız. Asıl sorumlu Cemil Tugay’dır, gidin ona sorun.”
Ve perde burada kapandı.
Bir yanda maaşını alamayan işçiler…
Diğer yanda “araştırma şirketi beni başarılı buldu” diyerek teselli arayan belediye yönetimi…
Üstüne üstlük, Karşıyaka’nın bu tablosunun mimarları arasında, Karşıyaka’dan Büyükşehir koltuğuna “hasbel kader” oturan Cemil Tugay’ın adı da var.
Şimdi Karşıyakalı haklı olarak soruyor:
Çocuğuna süt alamayan annenin feryadı karşısında sponsorla festival yapmanın, araştırma şirketi anketinde adının geçmesinin ne anlamı var?
Bilmem anlatabildim mi?
