Nivent Kurtuluş nivents@yahoo.com
Doğru olan bu mu, kesinlikle hayır
Bizler büyürken de yasaklar vardı, şimdilerde bu yasaklar kalktı, hatta anımsanmıyor bile.
Neydi bu yasaklar, isterseniz bir anımsayalım.
Genç kızlar tek başına taksiye binemezdi, ne kadar gecikirseniz bile, aklımıza gelmezdi.
Ya şimdi, ilkokul talebesi bile hey taksi diye biniyor.
Arkadaşınız ev telefonundan, akşam vakti arayamazdı.
Ya şimdi, saatlerce gece yarılarına kadar konuşuluyor, oda yetmiyor görüntülü net üzerinden konuşuluyor.
Genç kızlar, erkek arkadaşının arabasına binemezdi, binseler bile mahallemize yakın bir yerde ineyim derdi.
Ya şimdi, ebeveynler kızlarının arabaya binip binmedikleriyle değil, hangi marka arabadan indiklerine bakıyorlar.
Erkek çocukları, futbol oynamaları yasaktı.
Ya şimdi, erkek çocukları futbol oynasın diye teşvik edilmiyor mu?
Eskiden doktora, mühendise, avukata, öğretmene bir saygı vardı.
Ya şimdilerde, meslek sahibi olmak önemsiz oldu, cebinin dolgunluğu ve bindiği araba önem kazandı.
Eskiden analar, babalar çocuklarını sokaklardan eve toplayamazdı.
Şimdilerde, bilgisayarın başından kalk biraz hava al dışarıda demiyorlar mı?
Diyeceğim, o ki o kadar çok şey değişti ki, bu ülke mafyayı da gördü, yolsuzluluğu da, ama hiçbir zaman kimsenin yaşantısına karışılmadı.
Yolsuzluk almış başını giderken, neden şimdi kişilerin özel hayatı, işte bunu anlamakta zorlanıyorum.
Başörtüsünün serbest oluşu önemli bir adım, ben Amerika’da yaşarken okullarda her tür giysiyi gördüm, çarşaf dâhil, kimsenin umurunda değildi.
Asıl yanlışlık, kişilerin tercihlerine karışmak değil mi?
Bir zamanlar Kürt TV leri yasaktı, Özal’la birlikte bu yasaklar kalktı, bir anda onlarca Kürt TV si açılmadı mı, sorarım hangisi izleniyor?
Aziz Nesin, Nazım Hikmet, Marx, Lenin, Said-i Nursi ve Mahir Çayan'ın da aralarında bulunduğu şair ve yazarlara ait 453 kitapla ilgili yasak, 63 yıl sonra kaldırılmış. Şimdilerde tüm siyasiler, konuşmalarında, bu kişilerin yazdıklarından alıntı yapmıyor mu?
1961 tarihli, Tommiks çizgi romanı da yasaklı listesinde yerini almış. Benim çocukluğumda da yasaklamıştı ailelerimiz, biz çaresiz boyun mu eğdik? Ders kitaplarımızın arasında okumaz mıydık
.
Yasaklar kişileri cezp eder, hele ki çocukları.
Şimdilerde, erkek ve kız öğrenciler yan yana okuması bile sorun olarak karşımıza çıkıyor, her sorunumuzu hallettik sıra bunlara mı geldi?
Sizlere Şili’den bahsetmek istiyorum, o zaman ne demek istediğimi sizlerde anlayacaksınız.
“Şili, 1973 yılında askerî darbeyle yönetimi ele geçiren diktatör Augusto Pinochet’nin, halkına tabiri caizse kâbus dolu günler yaşattığı Güney Amerika ülkesi. Birleşerek eylem yapmasınlar diye, aynı anda üç kişinin, aynı yerde bulunmasının yasak olduğu; saatler 20.00′ı gösterdiğinde restoranların kapandığı ve cinselliğin tabu olarak görüldüğü bu ülkede, artık çok şey değişti.” Diye bir makale okudum.
1990 yılına kadar birçok şeyin yasak olduğu ülkede o kadar çok şey değişmiş ki.
“Cinselliğe yer veren televizyon programları yayınlanıyor, bazı kafelerde yarı çıplak servis yapan kadın garsonlar çalışıyor ve hatta baskıdan kurtulan protestocular, eylemlerinin daha dikkat çekici bir hâl alması için çırılçıplak soyunuyor. Bir zamanların tutucu ülkesi, artık cinselliği dibine kadar yaşıyor ve hatta yaşatıyor.”
Doğru olan bu mu kesinlikle hayır!
Şili’de bu yasaklar 17 yıl sonra kalmış, gelinen sonuç ortada.
Bizler kimin evinde kaç erkek, kız yaşıyor sorununu çoktan aşmış olmamız gerekir, bizler okullardan mezun olan öğrencilerimize nasıl iş imkânı sağlayacağımızı düşünmeliyiz, kamuda çalışanların yolsuzluk yapıyor mu, yapmıyor mu ile uğraşmamız lazım, birilerinin yakınları değil de, hak edenlerin bu mevkilerde yer alması sorununu tartışmak istiyoruz.
Sizce yanılıyor muyum?